روغن های موتور را می توان اساساً با گرانروی ، تأیید یا توصیه سازنده و ساختار شیمیایی اساسی آنها متمایز کرد. معمولاً ویسکوزیته در یک کلاس SAE مشخص می شود. در اتومبیلهای مسافربری مدرن ، از روغنهای موتور چند درجه ای استفاده می شود که می توانند ویسکوزیته های متفاوتی را در حالت سرد نشان دهند ، مانند زمانی که خودرو در زمان شروع به کار سرد است ، و در حالت گرم ، یعنی در دمای کارکرد معمولی تا حداکثر بار. . این یک مزیت مهم است ، زیرا روغن موتور می تواند روانکاری سریع موتور را در هنگام شروع سرد با بالاترین جریان پذیری تضمین کند ، بنابراین حفاظت کیفی را تضمین می کند ، در حالی که در دمای کار بالا ویسکوزیته بالاتری را ارائه می دهد.

روغن موتور

 به منظور قادر به حفظ یک فیلم روان کننده قابل اعتماد در زیر بارهای سنگین. درجه های گرانروی به طور گسترده ای در اتومبیل ها SAE 0W-30 ، 5W-30 و 5W-40 هستند که جایگزین ویسکوزیته زمانی غالب 10W-40 شده اند. روغن موتور با ویسکوزیته 0W-30 در مقایسه با روغن موتور 5W-30 در حالت سرد سیال تر است و بنابراین می تواند موتور را سریعتر روغن بزند و سریعتر یک روغن روان کننده محافظ بسازد. علاوه بر ویسکوزیته ، تولیدکنندگان خودرو الزامات کیفی را برای روغن موتور محدود می کنند تا دقیقتر با مشخصات یا به اصطلاح تأییدیه سازنده استفاده شود.

Motor oil

در بین همه روان کننده ها و سوخت های موجود در خودرو ، روغن موتور از اهمیت ویژه ای برخوردار است. به عنوان پیوند مرکزی بین اصطکاک مکانیکی و تولید نیرو ، روغن موتور نقش تعیین کننده ای در انتقال نیرو از موتور خودرو دارد و بنابراین در طول هر سفر جداگانه در معرض بارهای مختلف قرار می گیرد. اگر در نظر بگیریم که فواصل بین تعویض روغن گاهی تا 30،000 کیلومتر کوتاه است ، اهمیت کیفیت روغن موتور حتی بیشتر آشکار می شود.